Οι γονείς, γενικά, πρέπει να ενισχύουν την εικόνα της ταυτότητας του φύλου και να βοηθήσουν το παιδί να συνειδητοποιήσει τα βιολογικά και τα ανατομικά κριτήρια του φύλου του, που εξελίσσεται. Ο γονιός πρέπει να παρεμβαίνει πάντα θετικά, ενισχύοντας την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού-κυρίως ο ομόφυλος γονιός, με διάφορες δεοντολογικές προσεγγίσεις που οδηγούν το παιδί στη συνειδητοποίηση του φύλου του και στην ταύτιση μαζί του. Ανάλογο ρόλο μπορεί να έχει και ο γονιός του αντίθετου φύλου : δηλαδή και η μητέρα μπορεί να ενισχύει το γιο της και ο πατέρας την κόρη του, ακόμη και με εκδηλώσεις θαυμασμού. Είναι θετικό να θαυμάζει ο πατέρας την κόρη και να της δείχνει ότι είναι περήφανος που είναι πατέρας της, που είναι όμορφη και εξελίσσεται σε γυναίκα, και αντίστοιχα η μητέρα προς το γιο της να δείχνει την περηφάνια της και να καμαρώνει για το γοητευτικό αγόρι της που μεταμορφώνεται σε άντρα. Αυτές οι παρεμβάσεις, μαζί με κοινωνικές συμπεριφορές, όπως είναι τα παιχνίδια και η συγκρότηση ομάδων του ιδιου φύλου, είναι τα μικρά βήματα για την ανάπτυξη αυτής της συνειδητοποίησης.
Ωστόσο, ούτε αυτά είναι ικανά να σταματήσουν την εξέλιξη της ομοφυλοφιλίας, που σε μεγάλο ποσοστό φαίνεται να έχει στοιχεία ενδογένειας ή γενετικού υλικού (έμφυτα) ή στοιχεία που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και να τα αναστείλουμε μέσα στο περιβάλλον επιρροής του παιδιού. Είναι η δική μας συμπεριφορά που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, προκειμένου να ενισχύσουμε την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού προς το φύλο του και την ταυτότητά του και να τονίσουμε και να τονώσουμε τον ετεροφυλοφιλικό σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ίσως επικρατέστερο επιβαρυντικό μοντέλο γονιών που ενισχύει την ομοφυλοφιλία του αγοριού είναι η έντονη μητρική υπερπροστασία με ενδυναμωμένη τη μητρική φιγούρα και η αδύναμη, ανύπαρκτη και πολλές φορές "καπελωμένη" πατρική φιγούρα, που παίζει καθαρά δευτερεύοντα ρόλο. Αυτή η εξέλιξη των γονεϊκών κακών προτύπων αποτελεί ισχυρή απόδειξη της σύγχυσης του αγοριού που δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον πατέρα, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις δεν εκφράζει το ισχυρό ανδρικό πρότυπο. (ΑΣΚΗΤΗΣ, 2006: 157-158)
Βιβλιογραφία :
DR ΑΣΚΗΤΗΣ Ε. ΘΑΝΟΣ (2006), Γονείς και Παιδί, Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου