"Χιονάνθρωπος"

•  Τα παιδιά στέκονται στην αίθουσα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και παίρνουν θέση και στάση ως "χιονάνθρωποι".

• Χρησιμοποιώντας ένα γυάλινο μπουκάλι, φυσάμε μέσα σε αυτό για να παράγουμε ηχητικά τον αέρα.
• Ξεκινάμε ρυθμικά, μαζί με τα παιδιά, τον παρακάτω στίχο :

 Χιονίζει, χιονίζει

Κι ο αέρας στροβιλίζει

Καρότο έχω για μύτη

για χέρια έχω κλαδιά

Ο αέρας με παγώνει

Με κάνει δυνατό

Γι'αυτό θέλω ν'αρχίσω

χορό με τον ρυθμό!

(στίχοι: Έφη Χατζηθεοδωρίδου)

• Παίζοντας μία μελωδία στο μεταλλόφωνο (σε εύθυμο και γρήγορο ρυθμό), οι "χιονάνθρωποι"/παιδιά χορεύουν και κινούν τον κορμό τους στον ρυθμό.

• Στο άκουσμα ενός χτύπου από μπακέτα πάνω σε μεγάλο πιατίνι, βγαίνει ο ήλιος όπου οι "χιονάνθρωποι"/παιδιά αρχίζουν αργά-αργά να λιώνουν ... ...

• Η δραστηριότητά μας, συνεχίζεται με την επανεμφάνιση του αέρα μας από το μπουκάλι, όπου μπορούμε να ξεκινήσουμε την δραστηριότητα από την αρχή.
• Παίζουμε με τις έννοιες αργά/γρήγορα, χρησιμοποιώντας κάθε φορά τον ανάλογο ήχο από μουσικό όργανο που έχουμε επιλέξει.