Ο γονικός ρόλος είναι καθοριστικός κατα τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, γιατί την περίοδο αυτη τίθενται τα θεμέλια της προσωπικότητάς του και δημιουργούνται οι προυποθέσεις για τη μελλοντική, εξελικτική του πορεία. Το παιδί αναπτύσσει την ικανότητα να επικοινωνεί κυρίως μέσα στον πυρήνα της οικογένειάς του. Η εξελικτική του πορεία εξαρτάται από τα στοιχεία που κληρονόμησε από τους γονείς του, από τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα μεγαλώσει, δηλαδή από τη διαπαιδαγώγησή του, καθώς και από ενδεχόμενα περιβαλλοντικά ή άλλου είδους προβλήματα που θα αντιμετωπίσει. Έτσι, η διασφάλιση σταθερής οικογενειακής ατμόσφαιρας είναι πολύ σημαντική, γιατί αποτελεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναπτυχθεί και θα γνωρίσει τον κόσμο γύρω του.
Από τη στιγμή της γέννησης, οι γονείς πρέπει να φροντίσουν να θέσουν τις βάσεις για τη φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού τους, ικανοποιώντας τις σωματικές αλλά και συναισθηματικές ανάγκες του. Ειδικά για τις τελευταίες, πρέπει να αναφέρουμε ότι συχνά παραβλέπονται από ορισμένους γονείς, οι οποίοι μάλιστα πιστεύουν ότι επιτελούν το έργο τους πολύ καλά αφού προσφέρουν στο παιδί πλουσιοπάροχα υλικά αγαθά, όπως για παράδειγμα, ρούχα, καλό φαγητό, παιχνίδια. Ωστόσο, οι συναισθηματικές ανάγκες είναι παρούσες από τη στιγμή της γέννησης. Το βρέφος με το κλάμα του μας θυμίζει ότι θέλει να φάει ή μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνει την πρώτη επικοινωνία με το περιβάλλον του. Όσο περνά ο χρόνος, οι ανάγκες του διαφοροποιούνται. Επιζητά να το αναγνωρίζουν, να ανταποκρίνονται στην ανάγκη του για ανεξαρτησία, αυτοβουλία και δημιουργία. (Καππάτου, 1999 : 35-36)
Κάτι που συχνά εμείς οι μεγάλοι ξεχνάμε είναι ότι τα παιδιά έχουν από νωρίς τα μάτια τους στραμμένα πάνω μας, παρατηρούν τα πάντα και τους εντυπώνεται. Κατα συνέπεια, αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Να μην ξαφνιαζόμαστε, λοιπόν, αν είναι επιθετικά, ειρωνικά ή τρυφερά, στην περίπτωση που κι εμείς είμαστε έτσι. Είναι ανώφελο να τα προτρέπουμε να φέρονται με ευγένεια ή ειλικρίνεια αν εμείς, άθελά μας, δεν κάνουμε το ίδιο μέσα στην οικογένεια.
Επειδή το παιδί συχνά δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, επιλέγει να τα εκδηλώνει με τη συμπεριφορά του. Πίσω από τις δυσκολίες στον ύπνο, στη διατροφή, στο σχολείο, πίσω από την επιθετικότητα, το ψέμα, την κλοπή κρύβεται ίσως μια πρόκληση από την πλευρά του παιδιού για να το προσέξουμε και να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντί του. Η σωστή ενημέρωση και η ωριμότητά μας θα βοηθήσουν να μεταφράσουμε τα μηνύματα του παιδού, αλλά και να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά μαζί του. (Καππάτου, 1999 : 38)
Βιβιογραφία:
Καππάτου Αλεξάνδρα (1999), Γνωρίστε το παιδί σας, Εκδ.: ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, Βούλα.
Από τη στιγμή της γέννησης, οι γονείς πρέπει να φροντίσουν να θέσουν τις βάσεις για τη φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού τους, ικανοποιώντας τις σωματικές αλλά και συναισθηματικές ανάγκες του. Ειδικά για τις τελευταίες, πρέπει να αναφέρουμε ότι συχνά παραβλέπονται από ορισμένους γονείς, οι οποίοι μάλιστα πιστεύουν ότι επιτελούν το έργο τους πολύ καλά αφού προσφέρουν στο παιδί πλουσιοπάροχα υλικά αγαθά, όπως για παράδειγμα, ρούχα, καλό φαγητό, παιχνίδια. Ωστόσο, οι συναισθηματικές ανάγκες είναι παρούσες από τη στιγμή της γέννησης. Το βρέφος με το κλάμα του μας θυμίζει ότι θέλει να φάει ή μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνει την πρώτη επικοινωνία με το περιβάλλον του. Όσο περνά ο χρόνος, οι ανάγκες του διαφοροποιούνται. Επιζητά να το αναγνωρίζουν, να ανταποκρίνονται στην ανάγκη του για ανεξαρτησία, αυτοβουλία και δημιουργία. (Καππάτου, 1999 : 35-36)
Κάτι που συχνά εμείς οι μεγάλοι ξεχνάμε είναι ότι τα παιδιά έχουν από νωρίς τα μάτια τους στραμμένα πάνω μας, παρατηρούν τα πάντα και τους εντυπώνεται. Κατα συνέπεια, αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Να μην ξαφνιαζόμαστε, λοιπόν, αν είναι επιθετικά, ειρωνικά ή τρυφερά, στην περίπτωση που κι εμείς είμαστε έτσι. Είναι ανώφελο να τα προτρέπουμε να φέρονται με ευγένεια ή ειλικρίνεια αν εμείς, άθελά μας, δεν κάνουμε το ίδιο μέσα στην οικογένεια.
Επειδή το παιδί συχνά δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, επιλέγει να τα εκδηλώνει με τη συμπεριφορά του. Πίσω από τις δυσκολίες στον ύπνο, στη διατροφή, στο σχολείο, πίσω από την επιθετικότητα, το ψέμα, την κλοπή κρύβεται ίσως μια πρόκληση από την πλευρά του παιδιού για να το προσέξουμε και να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντί του. Η σωστή ενημέρωση και η ωριμότητά μας θα βοηθήσουν να μεταφράσουμε τα μηνύματα του παιδού, αλλά και να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά μαζί του. (Καππάτου, 1999 : 38)
Βιβιογραφία:
Καππάτου Αλεξάνδρα (1999), Γνωρίστε το παιδί σας, Εκδ.: ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, Βούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου