Είναι το συναίσθημα; Ή η αισθητική ευχαρίστηση ότι ανακαλύψαμε το νόημα ενός έργου τέχνης; Ή η ταύτισή μας με τους ήρωες, τη διάθεση και τις καταστάσεις του έργου τέχνης; Ή η απλή ευχαρίστηση ότι βλέπουμε ή ακούμε κάτι ευχάριστο που έχει ρυθμό; Ή μήπως είναι η διάθεσή μας να φτιάχνουμε και να απολαμβάνουμε κάτι, απλώς για την ευχαρίστηση του πειραματισμού, του "ρίσκου", για το ταξίδι της φαντασίας; Ή, πάλι, μήπως μέσα από την κριτική απόλαυση και δημιουργία των έργων τέχνης, διευρύνουμε το πνεύμα μας, παιδεύουμε το νου μας στην αναζήτηση της γνώσης, της πανανθρώπινης μοίρας, του τρόπου που αισθάνονται, παλεύουν και εκφράζουν τις ιδέες τους οι άνθρωποι από αρχής αιώνων; Μήπως με τον τρόπο αυτό, κατα την αριστοτελική έννοια, μπορεί να εκφραστεί και να κατανοηθεί πληρέστερα ο "παιδευτικός" χαρακτήρας της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας;
Μήπως όμως έτσι, μέσω της τέχνης, μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα σκαλοπάτι αυτογνωσίας ως ανθρώπινο είδος, σε ένα διαφορετικό είδος γνώσης που είναι ολικό, που ξεπερνά τα όρια αυτού που φαίνεται να ελέγχεται και να επαληθεύεται, δηλαδή της επαγωγικής λογικής, η οποία προχωρά με βήματα γραμμικά και αυστηρά ιεραρχημένα από το ειδικό στο γενικό και αφηρημένο;
Μήπως η τέχνη, μας προσφέρει τη γνώση της έννοιας της "συνέχειας", καθώς το χθες, η παράδοση, τέμνει το αύριο στο σημείο εκείνο που ξεπηδά ολοζώντανο το σήμερα (το καλλιτεχνικό δημιούργημα του σήμερα);
Κι όμως, όλες οι παραπάνω ερωτήσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως πιθανά κίνητρα-λόγοι και απαντήσεις στην ερώτηση και αφορούν στο λόγο που οι άνθρωποι, από αρχής αιώνων ασχολούνται με την παραγωγή και κατανάλωση του φαινομένου της τέχνης. (ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ, (1998) :90-91-92)
Βιβλιογραφία :
- ΑΡΝΤΟΥΕΝ ΙΖΑΜΠΕΛ (2000), Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, μτφ.ΚΑΡΡΑ ΜΑΡΙΛΕΝΑ, Εκδ.ΝΕΦΕΛΗ, ΑΘΗΝΑ
- ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ (1998), ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ, Εκδ.ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου