Κάποτε έρχεται η εποχή που το παιδί ζητάει με περισσότερη ή λιγότερη επιμονή, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, να μάθει ένα μουσικό όργανο. Άλλα παιδιά είναι μόλις πέντε, άλλα είναι εφτά και άλλα δέκα ετών ή και μεγαλύτερα. Μερικές φορές δεν είναι καν παιδιά. Όλο και συχνότερα νέοι και ενήλικες εκφράζουν την επιθυμία να αρχίσουν να μαθαίνουν ένα όργανο.
Αυτή η επιθυμία είναι μια συνέπεια της μουσικής που ακούγεται στο σπίτι που πολλές φορές συνδέεται και με μουσικά βιώματα. Σίγουρα η εκδήλωση της επιθυμίας ήταν ένα βήμα ήταν μια απόδειξη ότι κάτι αλλάζει, όχι όμως κάτι "σοβαρό". Δεν πρέπει να δώσουμε στο παιδί από την αρχή την αίσθηση ότι τώρα το παιχνίδι μεταβάλλεται σε εργασία και η χαρά του μουσικού παιξίματος σε καταναγκαστική και άχαρη άσκηση.
Το μάθημα του μουσικού οργάνου πρέπει να μείνει μάθημα μουσικής. Το όργανο είναι ένα μέσον με τη βοήθεια του οποίου πλησιάζουμε τη μουσική, που μας βοηθάει να εισχωρήσουμε στη μουσική. Είναι βέβαια απαραίτητο να γίνουμε κάτοχοι κάποιας τεχνικής, αυτή όμως παραμένει το μέσον προς το σκοπό, ο οποίος είναι η μουσική έκφραση. Η τεχνική δεν αποσκοπεί στην προβολή της ικανότητάς μας στο παίξιμο, της ικανότητας να παίξουμε δυνατά, γρήγορα και χωρίς λάθη. Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου είναι μια δυνατότητα παραπάνω να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τη μουσική. (REGNER, 1988 : 142)
Βιβλιογραφία :
Regner Hermann (1988), Ας μάθουμε να αγαπάμε τη μουσική, Μτφρ.: Κων/νος Σαρρόπουλος, Εκδότης SCHOTT, Εκδότης για την Ελλάδα: DIAN BOOKS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου