Στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, άρχισε να παρατηρείται ένα ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των ικανοτήτων των παιδιών στις τέχνες, συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής ικανότητας. Παρόλα αυτά, όμως, μέχρι και τη σύγχρονη εποχή, είναι δύσκολο να δοθούν με βεβαιότητα συγκεκριμένες θέσεις για τη μουσική ανάπτυξη του παιδιού, και γενικότερα του ατόμου.
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι προσπάθειες να καθοριστούν τα στάδια μιας εξελικτικής πορείας της μουσικής ανάπτυξης του παιδιού συγκέντρωσε ερευνητές από διάφορες επιστήμες, όπως την ψυχολογία, τη νευρολογία, την ψυχιατρική και τη βιολογία, που υποστηρίζουν την άποψη ότι η μουσική ικανότητα υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Ο Hodges (1989) υποστηρίζει ότι οι γενετικές οδηγίες δημιουργούν ένα νου και ένα σώμα που είναι προδιατεθειμένα να είναι μουσικά. Όπως ο άνθρωπος γεννάται με την ικανότητα της ομιλίας και είναι προδιατεθειμένος να μάθει τη συγκεκριμένη γλώσσα που του καθορίζει το άμεσο περιβάλλον του, κατά τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος γεννάται με τα μέσα ν' αντιδρά στη μουσική που του καθορίζει το άμεσο πολιτισμικό περιβάλλον του.
Οι έρευνες του Shelter (1985), με εγκύους φοιτήτριες της μουσικής, για τις προγεννητικές μουσικές εμπειρίες του παιδιού, καταλήγουν στο ότι το παιδί, σ'αυτό το προγεννητικό στάδιο, αντιδρά στη μουσική. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με αναφορές των φοιτητριών, "το παιδί εκινείτο πολύ όταν ασκούντο ή έπαιζαν σε ένα μουσικό όργανο που ήταν κοντά στο αγέννητο παιδί, για παράδειγμα, τοποθετημένο πάνω στην κοιλιά της μητέρας" (σ. 26).
Οι Papousek (1982) και Fox (1984) ερεύνησαν σε νεογέννητα παιδιά στοιχεία των φωνητικών τους σχημάτων (vocalizations), αναλύοντας μουσικά χαρακτηριστικά όπως το ρυθμό, την ισοϋψή καμπύλη και τη βασική συχνότητα των ήχων.
Άλλες έρευνες σχετικά με τη μουσική αντίληψη των νεογέννητων (Lopez 1989), έδειξαν ότι τα βρέφη μπορούν να διακρίνουν το είδος της μουσικής που ακούν αντιδρώντας ανάλογα. Η λεπτομερής ανάλυση των αντιδράσεων των βρεφών έδειξε ότι τα βρέφη αντιδρούσαν με περισσότερες κινήσεις του στόματος και του σώματος όταν άκουαν ένα ζωηρό τραγούδι, παρά όταν άκουαν ένα νανούρισμα.
Οι έρευνες που αναφέρθηκαν πιο πάνω αποτελούν δείγματα των ερευνών που έχουν ως αντικείμενό τους την ανίχνευση της μουσικής ανάπτυξης του παιδιού από τη γέννησή του και ακόμη πιο πριν. Έγινε ιδιαίτερη αναφορά στις έρευνες αυτές, για να επισημανθεί η σημασία της μουσικής ως μέρος της ίδιας της φύσης του ατόμου, και του παιδιού ιδιαίτερα. ( ΣΕΡΓΗ, 2003: σ. 56-57)
Βιβλιογραφία : ΣΕΡΓΗ ΛΕΝΙΑ (2003), "ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, Η Επίδραση της Μουσικής μέσα από τη Διαθεματική Μέθοδο Διδασκαλίας στην Ανάπτυξη της Προσωπικότητας των Παιδιών",Εκδόσεις GUTENBERG, ΑΘΗΝΑ.
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι προσπάθειες να καθοριστούν τα στάδια μιας εξελικτικής πορείας της μουσικής ανάπτυξης του παιδιού συγκέντρωσε ερευνητές από διάφορες επιστήμες, όπως την ψυχολογία, τη νευρολογία, την ψυχιατρική και τη βιολογία, που υποστηρίζουν την άποψη ότι η μουσική ικανότητα υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Ο Hodges (1989) υποστηρίζει ότι οι γενετικές οδηγίες δημιουργούν ένα νου και ένα σώμα που είναι προδιατεθειμένα να είναι μουσικά. Όπως ο άνθρωπος γεννάται με την ικανότητα της ομιλίας και είναι προδιατεθειμένος να μάθει τη συγκεκριμένη γλώσσα που του καθορίζει το άμεσο περιβάλλον του, κατά τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος γεννάται με τα μέσα ν' αντιδρά στη μουσική που του καθορίζει το άμεσο πολιτισμικό περιβάλλον του.
Οι έρευνες του Shelter (1985), με εγκύους φοιτήτριες της μουσικής, για τις προγεννητικές μουσικές εμπειρίες του παιδιού, καταλήγουν στο ότι το παιδί, σ'αυτό το προγεννητικό στάδιο, αντιδρά στη μουσική. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με αναφορές των φοιτητριών, "το παιδί εκινείτο πολύ όταν ασκούντο ή έπαιζαν σε ένα μουσικό όργανο που ήταν κοντά στο αγέννητο παιδί, για παράδειγμα, τοποθετημένο πάνω στην κοιλιά της μητέρας" (σ. 26).
Οι Papousek (1982) και Fox (1984) ερεύνησαν σε νεογέννητα παιδιά στοιχεία των φωνητικών τους σχημάτων (vocalizations), αναλύοντας μουσικά χαρακτηριστικά όπως το ρυθμό, την ισοϋψή καμπύλη και τη βασική συχνότητα των ήχων.
Άλλες έρευνες σχετικά με τη μουσική αντίληψη των νεογέννητων (Lopez 1989), έδειξαν ότι τα βρέφη μπορούν να διακρίνουν το είδος της μουσικής που ακούν αντιδρώντας ανάλογα. Η λεπτομερής ανάλυση των αντιδράσεων των βρεφών έδειξε ότι τα βρέφη αντιδρούσαν με περισσότερες κινήσεις του στόματος και του σώματος όταν άκουαν ένα ζωηρό τραγούδι, παρά όταν άκουαν ένα νανούρισμα.
Οι έρευνες που αναφέρθηκαν πιο πάνω αποτελούν δείγματα των ερευνών που έχουν ως αντικείμενό τους την ανίχνευση της μουσικής ανάπτυξης του παιδιού από τη γέννησή του και ακόμη πιο πριν. Έγινε ιδιαίτερη αναφορά στις έρευνες αυτές, για να επισημανθεί η σημασία της μουσικής ως μέρος της ίδιας της φύσης του ατόμου, και του παιδιού ιδιαίτερα. ( ΣΕΡΓΗ, 2003: σ. 56-57)
Βιβλιογραφία : ΣΕΡΓΗ ΛΕΝΙΑ (2003), "ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, Η Επίδραση της Μουσικής μέσα από τη Διαθεματική Μέθοδο Διδασκαλίας στην Ανάπτυξη της Προσωπικότητας των Παιδιών",Εκδόσεις GUTENBERG, ΑΘΗΝΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου