Η στάση και η ικανότητα των παιδιών των τεσσάρων και πέντε χρόνων στον κόσμο των ήχων, σύμφωνα με τον Moog (1976, σ.133), είναι καθαρά επηρεασμένες από την όλη στάση τους έναντι της πραγματικότητας. Από τις έρευνες του Moog, που σκοπό είχαν να ερευνήσουν τα στάδια ανάπτυξης, και πιο συγκεκριμένα τη θέση των μουσικών εμπειριών στην ανάπτυξη του παιδιού, φαίνεται ότι τα παιδιά τείνουν να συσχετίζουν αυτό που ακούν, τα ακουστικά δηλαδή ερεθίσματα, με πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις που υπάρχουν και λειτουργούν στο άμεσο περιβάλλον τους.
Σύμφωνα με τις πιο πάνω έρευνες, σ' αυτή την ηλικία αναπτύσσεται πολύ η ικανότητα για αναγνώριση συγκεκριμένων ήχων. Ένα 70% από τα τετράχρονα είχε την ικανότητα να αναγνωρίσει τους ήχους και να τους συσχετίσει με τα αντικείμενα που τους προκαλούσαν. Από τα πεντάχρονα, το 90% των παιδιών είχε την ικανότητα να κάνει αυτήν την συσχέτιση. Παρατηρείται, δηλαδή, μια αύξηση της ικανότητας αυτής με την αύξηση της χρονολογικής ηλικίας.
Η αναγνώριση ενός μουσικού ήχου, από τα παιδιά αυτης της ηλικίας πάλι, παρουσιάζεται να είναι μια νοητική διαδικασία όπου λειτουργεί η σύνδεση και η συσχέτιση πραγμάτων. Όταν λειτουργεί αυτή η συσχέτιση, αναπαραγάγεται στη μνήμη η κατάσταση κατά την οποία ακούστηκε αρχικά η μουσική. Για παράδειγμα, είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο πολλά παιδιά να γέρνουν να κοιμηθούν στο άκουσμα ενός νανουρίσματος. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται μια συσχέτιση της μουσικής, της μελωδίας του τραγουδιού, αν είναι τραγούδι, με την κίνηση του παιδιού. Η λεκτική ανάπτυξη, η ομιλία, βοηθά το παιδί να αντιληφθεί τον πραγματικό κόσμο στον οποίο ζει. Στο τραγούδι, όπου υπάρχει ο συνδυασμός των λέξεων και της μελωδίας, το παιδί αναγνωρίζει πολύ πιο εύκολα τη μελωδία όταν υπάρχουν και οι λέξεις. Αντίθετα, όταν η μελωδία του τραγουδιού εκτελείται μόνο από ένα μουσικό όργανο, τότε, σύμφωνα με έρευνες του Moog (1976, σ.133), μόνο το 40% των παιδιών μπορούσαν να αναγνωρίσουν τη μελωδία.
Όσον αφορά την ακρόαση μουσικής, στα παιδιά των 4-6 χρόνων αρέσει η μουσική με απλό και έντονο ρυθμό, σε διπλό χρόνο (2/4 ή 4/4). Αυτά είναι και τα μέτρα που χρησιμοποιούν στο αυθόρμητο τραγούδι τους, ενώ το μέτρο σε τριπλό χρόνο (3/4) γίνεται περισσότερο αποδεκτό στην ακρόαση μουσικής σε στιγμές ηρεμίας.
Όσον αφορά την αντίληψη της αρμονίας -το άκουσμα δύο ή περισσότερων ήχων ταυτόχρονα- διάφορες έρευνες έχουν καταλήξει ότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δεν έχουν τη δυνατότητα εμπειριών που βασίζονται στην αρμονία. Τα παιδιά ακούν τους ήχους, αισθάνονται τα ρυθμικά σχήματα και μπορούν να αντιληφθούν σχετικά τις τονικές διαφορές. Το παιδί όμως δεν έχει την ικανότητα ν' αντιληφθεί το αρμονικό σχήμα και ν' αναλύσει τους φθόγγους διαφορετικής τονικότητας, όταν τους ακούει ταυτόχρονα, μέχρι και την ηλικία των έξι χρόνων.
Βιβλιογραφία: ΣΕΡΓΗ ΛΕΝΙΑ (2003), "Προσχολική Μουσική Αγωγή - Η Επίδραση της Μουσικής μέσα από τη Διαθεματική Μέθοδο Διδασκαλίας στην Ανάπτυξη της Προσωπικότητας των Παιδιών", GUTENBERG, ΑΘΗΝΑ.
Σύμφωνα με τις πιο πάνω έρευνες, σ' αυτή την ηλικία αναπτύσσεται πολύ η ικανότητα για αναγνώριση συγκεκριμένων ήχων. Ένα 70% από τα τετράχρονα είχε την ικανότητα να αναγνωρίσει τους ήχους και να τους συσχετίσει με τα αντικείμενα που τους προκαλούσαν. Από τα πεντάχρονα, το 90% των παιδιών είχε την ικανότητα να κάνει αυτήν την συσχέτιση. Παρατηρείται, δηλαδή, μια αύξηση της ικανότητας αυτής με την αύξηση της χρονολογικής ηλικίας.
Η αναγνώριση ενός μουσικού ήχου, από τα παιδιά αυτης της ηλικίας πάλι, παρουσιάζεται να είναι μια νοητική διαδικασία όπου λειτουργεί η σύνδεση και η συσχέτιση πραγμάτων. Όταν λειτουργεί αυτή η συσχέτιση, αναπαραγάγεται στη μνήμη η κατάσταση κατά την οποία ακούστηκε αρχικά η μουσική. Για παράδειγμα, είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο πολλά παιδιά να γέρνουν να κοιμηθούν στο άκουσμα ενός νανουρίσματος. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται μια συσχέτιση της μουσικής, της μελωδίας του τραγουδιού, αν είναι τραγούδι, με την κίνηση του παιδιού. Η λεκτική ανάπτυξη, η ομιλία, βοηθά το παιδί να αντιληφθεί τον πραγματικό κόσμο στον οποίο ζει. Στο τραγούδι, όπου υπάρχει ο συνδυασμός των λέξεων και της μελωδίας, το παιδί αναγνωρίζει πολύ πιο εύκολα τη μελωδία όταν υπάρχουν και οι λέξεις. Αντίθετα, όταν η μελωδία του τραγουδιού εκτελείται μόνο από ένα μουσικό όργανο, τότε, σύμφωνα με έρευνες του Moog (1976, σ.133), μόνο το 40% των παιδιών μπορούσαν να αναγνωρίσουν τη μελωδία.
Όσον αφορά την ακρόαση μουσικής, στα παιδιά των 4-6 χρόνων αρέσει η μουσική με απλό και έντονο ρυθμό, σε διπλό χρόνο (2/4 ή 4/4). Αυτά είναι και τα μέτρα που χρησιμοποιούν στο αυθόρμητο τραγούδι τους, ενώ το μέτρο σε τριπλό χρόνο (3/4) γίνεται περισσότερο αποδεκτό στην ακρόαση μουσικής σε στιγμές ηρεμίας.
Όσον αφορά την αντίληψη της αρμονίας -το άκουσμα δύο ή περισσότερων ήχων ταυτόχρονα- διάφορες έρευνες έχουν καταλήξει ότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δεν έχουν τη δυνατότητα εμπειριών που βασίζονται στην αρμονία. Τα παιδιά ακούν τους ήχους, αισθάνονται τα ρυθμικά σχήματα και μπορούν να αντιληφθούν σχετικά τις τονικές διαφορές. Το παιδί όμως δεν έχει την ικανότητα ν' αντιληφθεί το αρμονικό σχήμα και ν' αναλύσει τους φθόγγους διαφορετικής τονικότητας, όταν τους ακούει ταυτόχρονα, μέχρι και την ηλικία των έξι χρόνων.
Βιβλιογραφία: ΣΕΡΓΗ ΛΕΝΙΑ (2003), "Προσχολική Μουσική Αγωγή - Η Επίδραση της Μουσικής μέσα από τη Διαθεματική Μέθοδο Διδασκαλίας στην Ανάπτυξη της Προσωπικότητας των Παιδιών", GUTENBERG, ΑΘΗΝΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου