Mαθήματα Μουσικής

  Κάποτε έρχεται η εποχή που το παιδί ζητάει με περισσότερη ή λιγότερη επιμονή, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, να μάθει ένα μουσικό όργανο. Άλλα παιδιά είναι μόλις πέντε, άλλα είναι εφτά και άλλα δέκα ετών ή και μεγαλύτερα. Μερικές φορές δεν είναι καν παιδιά. Όλο και συχνότερα νέοι και ενήλικες εκφράζουν την επιθυμία να αρχίσουν να μαθαίνουν ένα όργανο.
  Αυτή η επιθυμία είναι μια συνέπεια της μουσικής που ακούγεται στο σπίτι που πολλές φορές συνδέεται και με μουσικά βιώματα. Σίγουρα η εκδήλωση της επιθυμίας ήταν ένα βήμα ήταν μια απόδειξη ότι κάτι αλλάζει, όχι όμως κάτι "σοβαρό". Δεν πρέπει να δώσουμε στο παιδί από την αρχή την αίσθηση ότι τώρα το παιχνίδι μεταβάλλεται σε εργασία και η χαρά του μουσικού παιξίματος σε καταναγκαστική και άχαρη άσκηση.

  Το μάθημα του μουσικού οργάνου πρέπει να μείνει μάθημα μουσικής. Το όργανο είναι ένα μέσον με τη βοήθεια του οποίου πλησιάζουμε τη μουσική, που μας βοηθάει να εισχωρήσουμε στη μουσική. Είναι βέβαια απαραίτητο να γίνουμε κάτοχοι κάποιας τεχνικής, αυτή όμως παραμένει το μέσον προς το σκοπό, ο οποίος είναι η μουσική έκφραση. Η τεχνική δεν αποσκοπεί στην προβολή της ικανότητάς μας στο παίξιμο, της ικανότητας να παίξουμε δυνατά, γρήγορα και χωρίς λάθη. Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου είναι μια δυνατότητα παραπάνω να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τη μουσική. (REGNER, 1988 : 142)

Βιβλιογραφία :
Regner Hermann (1988), Ας μάθουμε να αγαπάμε τη μουσική, Μτφρ.: Κων/νος Σαρρόπουλος, Εκδότης SCHOTT, Εκδότης για την Ελλάδα: DIAN BOOKS
 

Μουσικά παιχνίδια για τα μικρότερα παιδιά

  

Η κουδουνίστρα για μωρά (σείστρο) είναι πολύ διαδεδομένη. Το όργανο κρεμιέται σε απόσταση που να πιάνεται απ'το μωρό ή του δίνουμε στο χέρι για να το φέρει στο στόμα. Με τις γρήγορες κινήσεις των χεριών του ηχεί για πρώτη φορά ο "τρυφερός" θόρυβος. Διαρκεί ένα διάστημα έως ότου θόρυβος και κίνηση συνδυαστούν. Ακόμα και εξασκημένοι παρατηρητές δεν αναγνωρίζουν πότε το μωρό αρχίζει να συνειδητοποιεί το συσχετισμό  του "θορύβου" του σείστρου και των κινήσεων των χεριών. Ίσως να μην είναι ένα αιφνίδιο γεγονός (Klick), αλλά μια αργή διαδικασία που αναδύεται από το υποσυνείδητο.  

  Το σείστρο χρησιμοποιείται και σαν μουσικό όργανο για την εξάσκηση των χεριών στις κινήσεις του "δούναι και λαβείν", στην απόρριψη και επανάκτηση καθώς και στην ανταλλαγή από το ένα χέρι στο άλλο.

  Όταν επιλέγουμε το κατάλληλο όργανο δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο την υγεία και την ασφάλεια του παιδιού, αλλά πρέπει να προσέχουμε και το χρώμα και τη μορφή, αναζητώντας ταυτόχρονα ένα λεπτό, διαυγή, διεγερτικό και όχι διαπεραστικό τόνο. Όσο χαμηλότερος ο θόρυβος, τόσο καλύτερα.

  Πολλές φορές κατασκευάζονται σείστρα από πλαστικό υλικό, όπως επίσης άλλα που τα σφαιρίδια τους είναι από ξύλο ή μέταλλο. Το καλύτερο είναι να το ψάξουμε για τον ωραιότερο ήχο.

  Το ίδιο ισχύει και για όλες τις μορφές των κροτάλων. Η αρχή της παραγωγής ήχων είναι η ίδια όπως με τα σείστρα: κουνώντας το όργανο συγκρούονται μεταξύ τους τα πλαστικά με τα μετάλλινα και ξύλινα τμήματα. Με τα κρόταλα η σχέση μεταξύ μιας συγκεκριμένης κίνησης και του αντίστοιχου θορύβου είναι πιο ευκρινής από το θόρυβο του σείστρου που ακούγεται ακόμα και όταν το παιδί είναι ξαπλωμένο στο κρεβατάκι του και κουνάει τα ποδαράκια του.

  Στον "οργανικό εξοπλισμό" του μωρού ανήκουν και τα κουδουνάκια και οι μικρές καμπάνες. Είναι σχεδόν αδύνατη η περιγραφή των χιλιάδων παραλλαγών σε παιδικά μουσικά όργανα των διαφόρων πολιτισμών που πολλές φορές τα δένουν στο λαιμό ή στο πόδι των παιδιών. Κατασκευάζονται από τα πιο διαφορετικά υλικά. Τα μάτια του παιδιού δεν πρέπει να κουράζονται παρακολουθώντας ανήσυχα τα συνεχώς κινούμενα Mobile όλη την ημέρα. Ένα κουρασμένο μάτι μπορεί και να κλείσει; Το αυτί όμως δεν κλείνει! Η σιωπή, η φωνή των συγγενών, οι θόρυβοι του νοικοκυριού και ίσως και ο ήχος ενός από τα όργανα, είναι ηχητικά ερεθίσματα για τα μικρά. (REGNER , 1988 :81-82-83)

Βιβλιογραφία :

Regner Hermann (1988)  Ας μάθουμε να αγαπάμε τη μουσική, Μτφρ.Κων/νος Σαρρόπουλος, Εκδότης SCHOTT, Eκδότης για την Ελλάδα : DIAN BOOKS