- Τα παιδιά στέκονται στην αίθουσα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και παίρνουν θέση και στάση ως "χιονάνθρωποι".
- Χρησιμοποιώντας ένα γυάλινο μπουκάλι, φυσάμε μέσα σε αυτό για να παράγουμε ηχητικά τον αέρα.
- Ξεκινάμε ρυθμικά, μαζί με τα παιδιά, τον παρακάτω στίχο :
Χιονίζει, χιονίζει
Κι ο αέρας στροβιλίζει
Καρότο έχω για μύτη
για χέρια έχω κλαδιά
Ο αέρας με παγώνει
Με κάνει δυνατό
Γι'αυτό θέλω ν'αρχίσω
χορό με τον ρυθμό!
(στίχοι: Έφη Χατζηθεοδωρίδου)
- Παίζοντας μία μελωδία στο μεταλλόφωνο (σε εύθυμο και γρήγορο ρυθμό), οι "χιονάνθρωποι"/παιδιά χορεύουν και κινούν τον κορμό τους στον ρυθμό.
- Στο άκουσμα ενός χτύπου από μπακέτα πάνω σε μεγάλο πιατίνι, βγαίνει ο ήλιος όπου οι "χιονάνθρωποι"/παιδιά αρχίζουν αργά-αργά να λιώνουν ... ...
- Η δραστηριότητά μας, συνεχίζεται με την επανεμφάνιση του αέρα μας από το μπουκάλι, όπου μπορούμε να ξεκινήσουμε την δραστηριότητα από την αρχή.
- Παίζουμε με τις έννοιες αργά/γρήγορα, χρησιμοποιώντας κάθε φορά τον ανάλογο ήχο από μουσικό όργανο που έχουμε επιλέξει.
